Son denilen yerdeyim yeniden. Her son bir başlangıçtır derler ya, yalan.... İnsanlar sadece sonuna alışıp, hayatlarına devam ediyorlar umursamazca... Son denilen yerdeyim tam da şu anda.. Umursamadan devam edebilirim ancak hayatıma...
Nedenini bilmediğim bir günah işledim ben, geçmişimde kırdıklarım bir bir karşıma hayaletlerini yolladılar intikam alabilmek için.. Tam da mutluluğu, huzuru buldum, uzun zamandır kaybettiğim beni yeniden bulmanın umuduyla sıkı sıkı sarıldım ya boğazımda bıraktılar, düğüm ettiler. İlk defa hayatımda bir şey güzel olsun diye üzerine titredim.Yalan yok, ihanet yok, hata denilebilecek ne varsa hiç biri yok dedim.. İlk defa ya ilk defa bir şeyi çok masumca istedim. İstedim ya yok. İlla olmayacak, illa en hassas noktamdan vuracak hayat bana. Acısını çıkartacak yaptıklarımın...
Suçlu aramak anlamsız aslında. Suçlu tamda bu satırları yazan işin doğrusu... Kabul ediyorum, ben bir Aptal'ım.. Ama insan düşünmeden de edemiyor? Bu kadar içten gelen bir şeye bu kadar saçma bir neden nasıl son verebilir? Ufacık bir yoldan çıkma, beyninin o an algılarının farklı çalışması insanlara ne bedel ödetiyormuş anladım.. Siz siz olun asla bir kez daha düşünmeden karar vermekte acele etmeyin...
Mutluluğumsun dedim çaldılar. Huzurumsun dedim bozdular. Tam da sana dünyam diyecekken kıtalarımı ayırdılar. Yokluğumun içinde yeniden umut dedim senin adına, umudumu yok ettiler. Çok istedim ya seni, güzel olsun, rüya gibi olsun dedim ya içine içine sıçtılar..
Dönülmez bir yol artık, biliyorum.. kabul etmem zor ama elbet kabulleneceğim... Senden bu kadar vazgeçmenin zor olmasının nedeni, beni iyi yapandın ve şimdi diplerime, ait olduğum yere dönme vakti....
Her şey için teşekkür ederim... Bana en güzel 20 günü yaşattın ve hala bir umudumun olabileceğini, sevilip, değer verilebilecek bir şeyler kaldığını gösterdin...
..... Hoşçakal........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder